ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Το Διαχρονικό… παραμένει Επίκαιρο

 Η μελέτη και η γνώση της ιστορίας ενός λαού διασφαλίζει το μέλλον του, αφού μπορεί να αποτελέσει πηγή διδαγμάτων και αγωνιστικής έμπνευσης.

 Η εξέγερση της ελληνικής νεολαίας το Νοέμβριο του 1973 είναι κορυφαία αγωνιστική δράση του φοιτητικού κινήματος και ορόσημο μαζικής λαϊκής πάλης για ελευθερία και δημοκρατία. Κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η φωνή και η γροθιά των αγωνιζόμενων φοιτητών απέναντι στη χούντα ενώθηκε με τη φωνή και τη δύναμη εργαζομένων και λαού, εκδηλώνοντας περίτρανα  την ανάγκη για δημοκρατία, ελευθερία και ανεξαρτησία.
Το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου πριν 46 χρόνια ήταν και είναι διαχρονικό, αφού ποτέ δεν εκπληρώθηκε. Όμως, οι σημερινές άθλιες συνθήκες της κοινωνίας μας το κάνουν ιδιαίτερα επίκαιρο και δυνατό!

 Με αφορμή την καπιταλιστική κρίση και την επικαλούμενη ανάπτυξη των ολίγων, η οργανωμένη επίθεση από ΕΕ, ΔΝΤ και Κυβερνήσεις που υπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου τα τελευταία χρόνια πλήττουν διαρκώς το βιοτικό επίπεδο και τις αξίες του λαού μας, στερώντας του ακόμη και τα στοιχειώδη για τη διαβίωσή του. Η ανάγκη για ΨΩΜΙ μαρτυρά το αθλιότερο στάδιο της κατάντιας του!

 Η υποβάθμιση της δημόσιας ΠΑΙΔΕΙΑΣ αποτελεί βασικό εργαλείο χειραγώγησης του λαού.
Η διαρκής υποχρηματοδότηση και έντονη υποστελέχωση κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδά της,
από την προσχολική ηλικία μέχρι το Πανεπιστήμιο.
Κάθε χρόνο μεγάλο πλήθος γονέων καταφεύγουν στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία εξαιτίας της ανεπάρκειας δημόσιων δομών. Η πρωτοβάθμια και, περισσότερο,
η δευτεροβάθμια εκπαίδευση μαστίζεται από τεράστια κενά εκπαιδευτικών στο πρώτο τετράμηνο κάθε σχολικής χρονιάς. Σε πολλά Λύκεια λείπουν καθηγητές βασικών μαθημάτων μέχρι τα Χριστούγεννα, αναμένοντας κάθε φορά την προσωρινή τοποθέτηση αναπληρωτών με προγράμματα ΕΣΠΑ. Επακόλουθα, τα φροντιστήρια κυριαρχούν στο Λύκειο και Γυμνάσιο,
ενώ τελευταία εμφανίζονται και στο δημοτικό!        
Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση οδεύει ταχέως προς την ιδιωτικοποίηση, αφού έχει προηγηθεί μακροχρόνια και οργανωμένη προσπάθεια απαξίωσης των δημόσιων Πανεπιστημίων.

Αντίθετα, καθημερινά ορθώνονται εμπόδια στην ελεύθερη πρόσβαση των νέων για δημόσια και δωρεάν παιδεία. Η σίτιση και η στέγαση των παιδιών μας στα ΑΕΙ είναι σε άθλιο επίπεδο, τη στιγμή μάλιστα που τα ελληνικά Ιδρύματα κομπάζουν για τις παγκόσμιες διακρίσεις τους.
Η νέα πρόβλεψη μέγιστης διάρκειας σπουδών «ν+2» ετών βάζει ασφυκτική θηλιά στην απόκτηση πτυχίου, ενώ με προηγούμενη διάταξη ήδη οι φοιτητές στερούνται τα φοιτητικά «προνόμια» μετά την πάροδο «ν+2» ετών. Οποιαδήποτε τέτοια πρόβλεψη πρέπει να είναι απόλυτα λογική και κοινώς παραδεκτή.
Σε κάθε κρίση το όνειρο του λαού για ΠΑΙΔΕΙΑ γιγαντώνεται και γεννά την ελπίδα μέσα του.

 Για την πάταξη κάθε αντίδρασης στα αντιλαϊκά κυβερνητικά σχέδια λαμβάνονται «προστατευτικές» νομοθετικές προβλέψεις και μέτρα.
Επιχειρείται ο εργοδοτικός-κυβερνητικός έλεγχος της λειτουργίας και δράσης των σωματείων καθιερώνοντας το ηλεκτρονικό «φακέλωμά» τους στο υπουργείο εργασίας και εισάγοντας εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση. Γι αυτό το σκοπό έχει προβλεφθεί η αντιαπεργιακή ρύθμιση 50%+1 για λήψη απεργιακής απόφασης και έχει καθιερωθεί η ηλεκτρονική ψηφοφορία για την απαξίωση των ζωντανών συλλογικών συζητήσεων και την ευχέρεια νοθείας με απομακρυσμένους χαλαρούς ή και επιτηρημένους ψήφους.
Η κυβέρνηση Ν.Δ., κατά την πρώτη νομοθετική της ενέργεια και σε περίοδο καλοκαιρινών διακοπών, νομοθέτησε εμβληματικά την ολοκληρωτική κατάργηση του Ασύλου στα Πανεπιστήμια υλοποιώντας το δόγμα «νόμος και τάξη». Είχε προηγηθεί συστηματική προπαγάνδα και απαξίωσή του, αποδίδοντας στο Πανεπιστημιακό Άσυλο την εκδήλωση παράνομων πράξεων στους πανεπιστημιακούς χώρους ή ταυτίζοντας ως παράνομες πράξεις τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις φοιτητών και εργαζομένων.           
Είναι χρέος της Πανεπιστημιακής Κοινότητας η κατοχύρωση της ασφάλειας, της δημοκρατίας και της ακαδημαϊκής ελευθερίας στους χώρους του Πανεπιστημίου. Τα Πανεπιστήμια δεν χρειάζονται ΜΑΤ. Η επέμβαση των δυνάμεων καταστολής εντός των πανεπιστημιακών χώρων μαρτυρά τον στοχευμένο και υποκριτικό αυταρχισμό της Πολιτείας στον απέραντο ελληνικό ωκεανό «νομιμότητας». Επίσης, μαρτυρά την ανικανότητα των ΑΕΙ να διαχειριστούν τις συγκεκριμένες υποχρεώσεις τους, αλλά και την ανεπάρκειά τους ως φωτεινές νησίδες δημοκρατίας και ελευθερίας.
Διαχρονικά τα Πανεπιστήμια αποτελούν όχι μόνο χώρους καλλιέργειας γνώσης και πολιτισμού, αλλά και προπύργια αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία. Η απαίτηση και ο αγώνας του λαού για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι ο χειρότερος εφιάλτης των καταπιεστών του!

 Όταν ο λαός συνειδητοποιήσει και πιστέψει στις δυνάμεις του, με οργανωμένη και διαρκή πάλη, θα καταφέρει περήφανα να κατακτήσει αυτά που του ανήκουν! Η Ελληνική και η Παγκόσμια Ιστορία μαρτυρούν πληθώρα από τέτοια παραδείγματα αγώνων και λαϊκών κατακτήσεων. Περίτρανο παράδειγμα αποτελεί και η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη 1973.